Recensie Andrea Bocelli ★★★★1/2

Oorspronkelijk zou Gracia Live de Italiaanse tenor Andrea Bocelli op 21 maart 2020 al naar het Sportpaleis in Antwerpen halen, maar een pandemie heeft daar toen een stokje voorgestoken. Het concert is dan nog enkele keren verzet, maar op 5 maart 2022 ging het dan toch echt gebeuren: samen met het 70-koppig Antwerp Philharmonic Orchestra o.l.v. dirigent Eugene Kohn en het 60-koppig koor Fine Fleur mocht Andrea Bocelli opnieuw het podium op waar hij 28 jaar eerder zijn eerste succes scoorde. Het zwarte haar is ondertussen ingeruild voor witte lokken, maar de stem en de charme zijn gebleven. Andrea Bocelli wist vanaf de eerste noten van ‘La donna è mobile’ volop te overtuigen en bleef heel de voorstelling lang op topniveau presteren. Voor het majestueuze duet ‘O soave fanciulla’ deed hij beroep op de hulp van soprane Clara Barbier Serrano. Wat ze brachten zou zelfs de meest kritische operaliefhebber in vervoering brengen. En alsof dat alles nog niet genoeg was, bracht hij ook nog eens zijn zoon Matteo mee. Het duet ‘Fall On Me’ kon bij het publiek op uiterst veel bijval rekenen en je kon duidelijk de stem van de vader herkennen in de zoon. Andrea’s doortocht in Antwerpen was dan wel iets later dan oorspronkelijk gepland, maar het was absoluut de moeite van het wachten waard.

Het koor Fine Fleur mocht de spits afbijten met  ‘Ainsi que la brise légère’ uit Faust van Charles Gounod. Het Antwerp Philharmonic Orchestra o.l.v. dirigent Eugene Kohn zorgde voor de klanken van een walsje en het publiek mocht voor het eerst kennismaking met de warme, volle klank van zoveel live muzikanten en zangers. 

En dan werd de maestro zelf naar de microfoon begeleid. De strijkers en houtblazers hadden de eerste noten nog maar net aangezet of ‘La donna è mobile’ werd al herkend. Het zou de lakmoesproef worden voor de stem van Andrea Bocelli. En die liet er geen twijfel over bestaan: hij was in topvorm. Zijn stem klok beheerst, zuiver en krachtig. De hoge noten bleken geen enkel probleem te zijn en met een ferme uithaal op het einde bewees Andrea Bocelli zondermeer dat hij thuis hoort in het rijtje van grote tenoren. Met zijn vertolking van ‘La donna è mobile’ was Andrea Bocelli goed uit de startblokken gekomen. ‘Di quella pira’ uit Il Trovatore kon deze topvorm alleen maar bevestigen. Fine Fleur zorgde voor de vocale ondersteuning en de volle klank van de opgejaagde stukken. Zoals een grote meester eindigde Andrea Bocelli op een sterke, aangehouden, hoge noot. We wisten eerlijk gezegd niet dat Bocelli zoveel kracht in zijn stem had. Het deed ons in ieder geval verlangen naar meer. 

En dat kregen we ook. Het magische duet ‘O soave fanciulla’ van Giacomo Puccini uit La Bohème was al een van onze favoriete operaduetten, maar is nu met stip naar de eerste plaats verschoven. Samen met de soprane Clara Barbier Serrano tilde Andrea Bocelli het naar nieuwe hoogten. Beiden beschikken ze over een geweldige stem en een fenomenale beheersing. Maar het is meer: het klikt op het podium en dat klinkt door in de samenzang. Eén plus één wordt meer dan zomaar een aria die door twee mensen samen gezongen wordt. Het wordt iets magisch dat je als toehoorder meeneemt naar een hogere plaats. Je kan op zo’n moment maar één ding doen: volop genieten. In ‘Va! Je t‘ai pardonné...Nuit d‘hyménée’ uit Roméo et Juliette van Charles Gounod trakteerde het tweetal ons opnieuw op een pareltje.  Op de achtergrond werden beelden uit de operaopvoering getoond terwijl de twee stemmen ons meenamen op een reis langs emoties. Het romantische gevoel wisselde af met tragische en krachtige stukken. Je wordt meegezogen in de hoop der verliefden en de wanhoop van hun relatie. En wanneer Clara Barbier Serrano en Andrea Bocelli even allebei voluit gaan, blazen ze het dak bijna van het Sportpaleis. Zo intens kan opera en een live concert zijn. 

Andrea Bocelli had voor de gelegenheid nog enkele gasten meegebracht. Zo mocht Hélène Ségara samen met Andrea Bocelli de legendarische hit ‘Vivo Per Lei!’ komen zingen. Het blijft een erg mooi nummer, maar het viel nu wel op dat Hélène toch een maatje kleiner was dan Andrea. Vooral wanneer ze tijdens ‘Canto Della Terra’ op de autocue haar tekst moest aflezen, deed dit af aan haar zangkwaliteit. Gelukkig was er nog Andrea Bocelli om de zaak recht te trekken.

Dat probleem merkten we niet wanneer de twintigjarige Matteo Bocelli op het podium werd gevraagd om het duet ‘Fall On Me’ samen met zijn vader te komen zingen. Opnieuw ontstond er magie op het podium. Deze romantische ballade over de relatie tussen vader en zoon wist het publiek duidelijk te raken. Je hoorde in de stem van de zoon bij momenten het timbre van de vader. Het spreekt bijna voor zich dat wanneer deze twee stemmen dan samengevoegd worden, dat je een heel harmonieuze klank krijgt. Het applaus na ‘Fall on me’ loog er dan ook niet om. We waren weer niet alleen die hier enorm van genoten hadden. 

We zouden het nog kunnen hebben over het opgewekte ‘Funiculì, funiculà’, de Napolitaans klassieker ‘‘O sole mio’ of het ingetogen ‘Ô Souverain, Ô juge, Ô père’. Ze verdienen allemaal een vermelding, maar dat is een beetje het nadeel van een geweldig concert: je wil overal wel iets over kwijt. Wat we zeker moeten aanhalen, is ‘You‘ll Never Walk Alone’. De opbouw en het gevoel die hier gecreëerd werden, was om duimen en vingers af te likken. Het eerste deel kwam rustig op gang. Het Antwerp Philharmonic Orchestra o.l.v. dirigent Eugene Kohn hield zich zichtbaar in terwijl Andrea Bocelli de zang voor zijn rekening nam. Op de achtergrond liep een videoclip over jongeren en samenwerken. De sfeerzetting was uitgekiend. En dan kwam het koor Fine Fleur mee door en zwol het geheel aan om dan volledig crescendo te gaan naar de finale. Dit is het moment waarop je kippenvel krijgt en je je moet inhouden om niet luidop mee te gaan zingen. Dit is muziek die raakt. 

En dan als kers op de taart had Andrea Bocelli het legendarische ‘Nessun dorma’ uit de opera Turandot voor de toegiften achtergehouden. Wat een ultieme traktatie voor zijn publiek. Orkest en koor mochten nog een keer het onderste uit de kan halen en het Sportpaleis tot in het kleinste hoekje vullen met deze wonderbaarlijke aria. Zelf waren we ondertussen verhuisd naar het puntje van onze stoel om vol spanning het tweede deel van deze aria af te wachten waar de legendarische “All‘alba vincerò! Vincerò, vincerò!“ zit. We vragen ons af waar Andrea Bocelli na een al geweldig concert nog altijd die kracht bleef halen om elke keer in de hoogte te gaan en de noot extra aan te houden. En voor de rest zaten we ten volle te genieten. Dat dit gevolgd werd door een minutenlang applaus en een staande ovatie, zal niemand meer verwonderen. Die waren dubbel en dik verdiend. 

< Sascha Siereveld > 

De setlist:

1. Ainsi que la brise légère  (koor Fine Fleur)
2. La donna è mobile (Andrea Bocelli)
3. Di quella pira (Andrea Bocelli + koor Fine Fleur)
4. ???  (Clara Barbier Serrano)
5. L‘amour, L‘amour...Ah Lève Toi Soleil (Andrea Bocelli)
6. Va! Je t‘ai pardonné...Nuit d‘hyménée (Andrea Bocelli + Clara Barbier Serrano)
7. muziek op dwarsfluit (Andrea Griminelli)
8. Ô Souverain, Ô juge, Ô père (Andrea Bocelli)
9. O soave fanciulla (Andrea Bocelli + Clara Barbier Serrano)
10. Brindisi (Andrea Bocelli + Clara Barbier Serrano + koor Fine Fleur)

1. Mambo (Antwerp Philharmonic Orchestra)
2. Funiculì, funiculà (Andrea Bocelli + Andrea Griminelli + koor Fine Fleur)
3. Flight of the Bumblebee (Andrea Griminelli)
4. ‘O sole mio (Andrea Bocelli + koor Fine Fleur)
5. Granada (Andrea Bocelli)
6.  Il y a trop de gens qui t’aiment  (Hélène Ségara)
7. You‘ll Never Walk Alone (Andrea Bocelli +koor Fine Fleur)
8. Fall On Me (Andrea Bocelli + Matteo Bocelli)
9. Dime (Matteo Bocelli)
10. Close (Matteo Bocelli)
11. Vivo Per Lei! (Andrea Bocelli + Hélène Ségara)
12. Canto Della Terra (Andrea Bocelli + Hélène Ségara)

Bis:

1. Con te Partirò (Time to Say Goodbye) (Andrea Bocelli + Clara Barbier Serrano)
2. Nessun dorma (Andrea Bocelli + koor Fine Fleur)
3. Perfect Symphony (Andrea Bocelli + Matteo Bocelli)